“Όποιος ελέγχει τις θάλασσες, ελέγχει τον κόσμο”…Ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ, μιλά στο προσωπικό του τουρκικού ναυτικού έχοντας πίσω του αυτό το “σύνθημα”.
Στο σκηνικό που περιγράφεται μέσα από τα παραπάνω λόγια, κλιμακώνει η Τουρκία την πολυμετωπική επίθεσή της σε βάρος της χώρας μας και όχι μόνο. Αρκετοί δείχνουν να έπεσαν από τα σύννεφα με τις πολύ αρνητικές εξελίξεις που συντελούνται. Για δείτε όμως πως προσεγγίζαμε το πρόβλημα και για ποιά πράγματα ακριβώς προειδοποιούσαμε με δύο άρθρα μας στις 2/11/2014 και στις 7/11/2014...
Το παρακάτω άρθρο γράφτηκε στις 2/11/2014
ΜΠΗΚΑΜΕ ΣΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Η Τουρκία, εκτός από τις διεκδικήσεις της στην Κυπριακή ΑΟΖ, που αποσκοπεί σε οικονομική συνεκμετάλλευση, επιδιώκει να εξασφαλίσει με κάθε τρόπο την απαραίτητη γεωπολιτική υποδομή που θα την καταστήσει κορυφαία ναυτική δύναμη, από το Αιγαίο μέχρι την Αδριατική και το Ιόνιο, και τη σημαία αυτής της διεκδίκησης, δεν είναι διατεθειμένη να την υποστείλει...
Η Τουρκία λοιπόν απειλεί με πόλεμο. Και δυστυχώς αυτό τον πόλεμο θα τον κάνει, όποιο και αν είναι το τίμημα για την ίδια. Και θα τον κάνει διότι η Τουρκία έχει διπλή στρατηγική στόχευση, ενώ από την άλλη μεριά η Ελλάδα, παραμένει εγκλωβισμένη στα σαγόνια μιας τριπλής μέγγενης που της συνθλίβει τα σωθικά…
Πρώτον: Δε διαθέτει καμία στρατηγική στόχευση. Για την ακρίβεια έχει αναγορεύσει σε στρατηγική στόχευση τον ταπεινωτικό συμβιβασμό, με ότι της επιτρέψουν τα συμμαχικά της αποκούμπια. Φοβικά σύνδρομα λοιπόν, διαρκής υποχωρητικότητα, σπασμωδικοί και αποσπασματικοί χειρισμοί, είναι τα μοναδικά εργαλεία μιας χώρας που βολοδέρνει στη γεωπολιτική πιάτσα, με τη ψυχολογία της ηττοπάθειας και τη συμπεριφορά του δαρμένου σκυλιού που αναζητεί εναγωνίως καταφύγιο για να τρυπώσει.
Δεύτερον: Δε διαθέτει συμμάχους. Για την ακρίβεια αναγορεύει σε συμμάχους, μια συμμορία γεωπολιτικών ατζέντηδων, που τη χρησιμοποιούν κατά το δοκούν για να προωθήσουν τις δικές τους γεωστρατηγικές επιδιώξεις. Στα πλαίσια αυτού του επικίνδυνου παραλογισμού, άγεται και φέρεται χωρίς σκοπό και με...
μηδενικές στρατηγικές και τακτικές επεξεργασίες, προσβλέποντας αποκλειστικά και μόνο στον οίκτο των ισχυρών, μη ξέροντας τι πρόκειται να ξημερώσει την επόμενη μέρα.
Τρίτον (και σημαντικότερον): Δε διαθέτει ηγέτες, αλλά μια ομάδα καιροσκόπων που σφετερίζονται την πολιτική εξουσία. Μια παρέα ανίκανων που αρκείται ακόμη και αυτή τη δύσκολη στιγμή, στη διεκπεραίωση λογιστικών εντολών. Μια επικίνδυνη κλίκα που επιμένει να διχάζει το λαό κι να τσαλακώνει την εθνική του αυτοπεποίθηση.
Είναι δε τόσο ανίκανοι, που αδυνατούν ακόμη και αυτή την ύστατη στιγμή να αντιληφθούν το πραγματικό εύρος της στρατηγικής στόχευσης της Τουρκιάς, προκειμένου να πάρουν στοχευμένες αποφάσεις, και αναφορικά με τη σωστή διάταξη των διαθέσιμων δυνάμεων, αλλά και σε σχέση με την αποτελεσματική αξιοποίηση δυναμικών γεωπολιτικών συμμαχιών.
Η διπλή στρατηγική στόχευση της Τουρκίας.
Το ένα της σκέλος, είναι η απόπειρα της ντε φάκτο νομιμοποίησης των παράνομων διεκδικήσεών της, αναφορικά με τη συμμετοχή της στην εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου της Κυπριακής και της (εν αναμονή Ελληνικής) ΑΟΖ.
Το άλλο της σκέλος (και αυτό είναι που την καθιστά πολλαπλά επικίνδυνη), είναι η ειλημμένη απόφασή της, να εξασφαλίσει το ζωτικό χώρο που της είναι απαραίτητος προκειμένου να καταστεί σημαντική ναυτική δύναμη, στα πλαίσια του νέο-οθωμανικού μεγαλοϊδεατισμού της. Αυτή δυστυχώς την πλευρά της γεωστρατηγικής της στόχευσης, ούτε καν τη συνυπολογίζουν τα ελληνόφωνα ανδρείκελα της ντόπιας πολιτικής τάξης.
Και γι αυτό το τίμημα για τη χώρα μας θα είναι βαρύτατο.
Γιατί μια ηγεσία που έχει κατασταλαγμένη στρατηγική επιδίωξη, κατά κανόνα έχει και σχεδιασμό (μηδέ και του επιχειρησιακού εξαιρουμένου) προκειμένου να τη δρομολογήσει.
Μια χώρα όμως που στερείται στρατηγικής στόχευσης, είναι καταδικασμένη να βολοδέρνει μονίμως σε δεύτερο βηματισμό. Είναι καταδικασμένη να αδυνατεί να διαμορφώσει δική της γεωπολιτική ατζέντα. Είναι καταδικασμένη να αμύνεται ανεπιτυχώς, να αιφνιδιάζεται, καταδικασμένη να περιμένει στη γωνιά για το ξεροκόμματο που θα της πετάξουν οι άσπονδοι «σύμμαχοί» της.
Η χώρα έχει στοχοποιηθεί επικίνδυνα…
Αλλά αυτή την αλήθεια, ουδόλως την αντιλαμβάνεται ο ανεκδιήγητος και επικίνδυνος Βενιζέλος, ούτε φυσικά ο ελεεινός συγκυβερνών συρφετός που σφετερίζεται την πολιτική εξουσία στον τόπο.
Όλοι τους έχουν στραμμένα τα μάτια στην Κύπρο, όπου η Τουρκία επιχειρεί έναν ιδιαίτερα έξυπνο επιχειρησιακό αντιπερισπασμό προσβλέποντας όχι μόνο στην απόσπαση γεωστρατηγικού οφέλους, αλλά και στην απόσπαση της προσοχής των ελληνόφωνων αφελών.
Την ίδια στιγμή όμως η χώρα, περισφίγγεται επικίνδυνα από τη μέγγενη του νέο-οθωμανικού τόξου, στο σύνολο των ανατολικών αλλά και των βορείων συνόρων της, από το Καστελλόριζο μέχρι το Ορμένιο, κι απ όλο το μήκος του Έβρου μέχρι την Ηγουμενίτσα.
Το τονίζουμε λοιπόν για να το συνειδητοποιήσει επιτέλους η κοιμώμενη ελληνόφωνη παρέα της Αθήνας…
Η Τουρκία, εκτός από τις διεκδικήσεις της στην Κυπριακή ΑΟΖ που αποσκοπεί σε οικονομική συνεκμετάλλευση, επιδιώκει να εξασφαλίσει με κάθε τρόπο την απαραίτητη γεωπολιτική υποδομή που θα την καταστήσει κορυφαία ναυτική δύναμη, από το Αιγαίο μέχρι την Αδριατική και το Ιόνιο, και τη σημαία αυτής της διεκδίκησης, δεν είναι διατεθειμένη να την υποστείλει.
- Τι απ όλα αυτά έχουν συνειδητοποιήσει τα ανδρείκελα της Αθήνας??? Απολύτως τίποτε.
- Πόσα απ όλα τούτα έχουν αντιληφθεί οι κουδουνίστρες της Ευρώπης αναφορικά με υα σχέδια και τις επιδιώξεις του νέο-οθωμανισμού??? Απολύτως τίποτε. Παραμένουν βουτηγμένοι στις λογιστικές καρτέλες του οικονομικού τους μεγαλοϊδεατισμού.
Ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος…
Και μπορεί οι δωσίλογοι της Αθήνας να μην έχουν συναίσθηση των εξελίξεων, βουτηγμένοι μέχρι τα μπούνια στον παραλογισμό και την εξουσιοπαραφροσύνη τους, υπάρχουν ωστόσο δυο δεδομένα που δε μπορούν να περάσουν απαρατήρητα.
- Το πρώτο, αφορά στους χειρισμούς των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ έχουν απόλυτη επίγνωση του εύρους των τουρκικών επιδιώξεων, και όλα δείχνουν πως είναι αποφασισμένες ή να τις προσεταιριστούν προσαρμόζοντάς τες στους δικούς τους γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς, ή να τις ανατρέψουν οδηγώντας την Τουρκία σε διαμελισμό, αξιοποιώντας τον Κουρδικό παράγοντα, γι αυτό και επιδίδονται άρδην στον προσεταιρισμό του. Το τελευταίο πάντως που ους ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή, είναι να στηρίξουν τη στοχοποιημένη Ελλάδα. (Δες περισσότερα ΕΔΩ αλλά και ΕΔΩ)
- Το δεύτερο δεδομένο, αφορά στη στάση της Ρωσίας, η οποία έχει και αυτή απόλυτη επίγνωση της κατάστασης, γι αυτό – αν και ξέρει καλά την ποιότητα του ανδρός – κάλεσε στη Μόσχα το έτερο ανδρείκελο, τον Αναστασιάδη). Η Μόσχα δεν είναι διατεθειμένη να επιτρέψει την ευόδωση των νέο-οθωμανικών σχεδιασμών και γιατί θα πυροδοτήσουν ανεξέλεγκτες καταστάσεις στους ισλαμόδοξους πληθυσμούς στο μαλακό της υπογάστριο.
Επομένως θα παραμείνει στη γεωπολιτική σκακιέρα της περιοχής με ρόλο πρωταγωνιστικό και θα παραμείνει πάση θυσία.
Επομένως…
Αν η Ελλάδα που βρίσκεται εκ των πραγμάτων στο μάτι του κυκλώνα, δεν απαλλαγεί άμεσα από τα προσκυνημένα και δουλοπρεπή ανδρείκελα που την κυβερνούν…
Αν δεν παρεμβληθεί στους σχεδιασμούς των ισχυρών, με ολοκληρωμένη γεωστρατηγική επεξεργασία…
Αν δε φιλοδοξήσει την επόμενη μέρα να βρίσκεται στη θέση του ασυμβίβαστου πρωταγωνιστή στα Βαλκάνια, και όχι στη θέση του διαμελιζόμενου ιματίου…
Αν δεν αφυπνιστούν έγκαιρα οι δυνάμεις εκείνες που θα εξεγείρουν την κοινωνία της, για να εξασφαλίσει πως η γεωπολιτική της επόμενης μέρας θα τη βρει με ηγέτες στο τιμόνι της που θα εμπνέουν σεβασμό, και όχι με χειραγωγούμενα ανδρείκελα, άβουλα και φοβικά, πρόθυμα και ταπεινωμένα, τότε τα πράγματα είναι απλά…
Την επόμενη μέρα… Δε θα υπάρχει Ελλάδα. Τόσο απλά.
Το δίλημμα επομένως το βάζει πλέον η ζωή και η ίδια η ιστορία…
Στη γεωπολιτική της επόμενης μέρας, ή δε θα υπάρχει Ελλάδα ή δε θα υπάρχει Τουρκία. Και αυτό το δίλημμα, μόνο μια ισχυρή πατριωτική κυβέρνηση μπορεί να το απαντήσει με ευθύτητα, και να το επιβάλει ντε φάκτο στη διεθνή κοινότητα.
Το άρθρο που ακολουθεί γράφτηκε στις 7/11/2020
ΤΟ ΝΕΟ-ΟΘΩΜΑΝΙΚΟ IMPERIUM ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΩΝ ΤΕΝΕΚΕΔΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
Η Ελλάδα οφείλει να έχει επίγνωση, όχι έναντι ποίου είναι αμυνόμενη (όπως επιχειρούν να της υπαγορεύσουν για να την καταστήσουν έρμαιο των εξελίξεων), αλλά στη βάση ποιών επιδιώξεων οφείλει να καταστεί επιτιθέμενη, διπλωματικά, επιχειρησιακά, αλλά και συνολικά στους χειρισμούς και τις πρωτοβουλίες της, μέσα στη σύγχρονη γεωπολιτική σκακιέρα...
Προφητολάγνοι, υποτιθέμενοι αναλυτές, αλλά και κάθε λογής τυχάρπαστοι – και αυτό το είδος ευδοκιμεί πλέον στη χώρα που η μειοδοσία έχει αναγορευθεί σε καταλύτη στα πλαίσια μιας συνολικά εθελόδουλης πολιτικής – έχουν επιδοθεί σε μια βρώμικη όσο και δόλια προσπάθεια, στα πλαίσια της διατεταγμένης υπηρεσίας που εκτελούν και που οφείλουμε να την ξεβρακώσουμε.
Βασική τους επιδίωξη είναι να αιχμαλωτίσουν την Ελληνική κοινωνία, στη λογική ενός καλοστημένου παραμυθιού, που αποκοιμίζει, καθησυχάζει, παροπλίζει και εν τέλει ακυρώνει τα στοιχειώδη και αυτονόητα εθνικά της αντανακλαστικά, μπροστά σε σοβαρές ανακατατάξεις που βρίσκονται ήδη σε πλήρη εξέλιξη.
Κομβικό ζήτημα σ αυτή την πεμπτοφαλαγγίτικη στάση και πρακτική, είναι ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζεται η Τουρκική στρατηγική και η εμμονική προσπάθεια ορισμένων να την αποσυνδέσουν από τη νέο-οθωμανική γεωστρατηγική της αντίληψη.
Πρόκειται για μια επικίνδυνη εμμονή…
Η οποία για διαφορετικούς λόγους διαπερνά ολόκληρο το πολιτικό φάσμα.
- Οι σφετεριστές της εξουσίας, βουτηγμένοι μέχρι το μεδούλι στη δωσιλογική τους παράκρουση, έχουν καταστεί εκ των πραγμάτων ανίκανοι να... διακρίνουν αυτό που έρχεται και να επιχειρήσουν στοιχειωδώς να το διαχειριστούν.
- Η νεοταξίτικη «Αριστερά», εκφυλισμένη από το δηλητήριο του εθνομηδενισμού που ρέει άφθονο στις φλέβες της, έχει παραιτηθεί προκαταβολικά ακόμη και από τη σκέψη πως θα μπορούσε να αντισταθεί στον επερχόμενο εφιάλτη.
- Η παραδοσιακή Αριστερά τέλος, ενώ θα μπορούσε εκ των πραγμάτων να αναγορευτεί σε εμπνευστή και μαχητικό οργανωτή μιας νέας Εθνικής Αντίστασης «για την Ελλάδα, το δίκιο και τη Λευτεριά», παραμένει δέσμια των ιδεολογημάτων της, και όσο δεν αναδεικνύονται στους κόλπους της ισχυρές φωνές ικανές να την αφυπνίσουν από αυτή την «παραμύθα», δυστυχώς αλλά δε θα μπορέσει να παίξει το ρόλο της, ως εθνικό αποκούμπι σε αυτή την κρίσιμη καμπή των εξελίξεων και της ιστορίας.
Το ζήτημα – κλειδί στη διαχείριση των εξελίξεων…
Είναι να τεθεί η χώρα σε κατάσταση ύψιστης ετοιμότητας, στη βάση όμως μιας σαφώς προσδιορισμένης εθνικής ατζέντας, που θα είναι «επιθετική» ως προς το περιεχόμενο και τη φιλοσοφία της, και ως τέτοια οφείλει να έχει συγκεκριμένη γεωστρατηγική στόχευση.
Στο πλαίσιο αυτής της ατζέντας, η Ελλάδα οφείλει να έχει επίγνωση, όχι έναντι ποίου είναι αμυνόμενη (όπως επιχειρούν να της υπαγορεύσουν για να την καταστήσουν έρμαιο των εξελίξεων), αλλά στη βάση ποιών επιδιώξεων οφείλει να καταστεί επιτιθέμενη, διπλωματικά, επιχειρησιακά, αλλά και συνολικά στους χειρισμούς και τις πρωτοβουλίες της, μέσα στη σύγχρονη γεωπολιτική σκακιέρα.
Κυρίαρχο στοιχείο αυτής της εθνικής ατζέντας…
Είναι η ανάγκη να συνειδητοποιήσει, πρώτα η χώρα μας, πως απέναντί της δε βρίσκεται απλά μια Τουρκία με τις διεκδικήσεις της να έχουν τη μορφή και το περιεχόμενο με τα οποία χρόνια τώρα έχουμε εξοικειωθεί.
Απέναντι μας βρίσκεται ο επικίνδυνος Φρανκενστάιν της νέο-οθωμανικής γεωστρατηγικής στο σύγχρονο πολιτικό γίγνεσθαι, με αναβαθμισμένες γεωπολιτικές στοχεύσεις, με αναβαθμισμένη θρασύτητα, με αναβαθμισμένο σχέδιο κλιμάκωσης των επιχειρησιακών του ενεργειών.
Αυτό πρακτικά σημαίνει πως…
Πως στη γεωπολιτική σκακιέρα της ευρύτερης περιοχής, πρωτίστως η χώρα μας και δευτερευόντως η Ευρώπη στο σύνολό της, βρίσκεται αντιμέτωπη με τη δημιουργία ενός νέου imperium, το οποίο…
- Βγάζει τη γλώσσα στις παπαρδέλες του Δένδια που απειλεί με το ξίφος του να βυθίσει θωρηκτά…
- Χαμογελά περιπαικτικά με τις αθλιότητες του ΣΥΡΙΖΑ, που θεωρεί πως θα το σκιάξει μοστράροντας την «φιλειρηνική» του ατζέντα…
- Ξεκαρδίζεται με τα ιδεολογήματα του ΚΚΕ, που εξαντλεί τις προσεγγίσεις του, θεωρώντας πως η στρατηγική υπερθέρμανση στην ευρύτερη περιοχή, είναι προϊόν μιας ενδοαστικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στην Ελληνική και την Τουρκική αστική τάξη.
Το νέο-οθωμανικό imperium που οικοδομείται ως αποτέλεσμα της Τουρκικής στρατηγικής…
Αποδεικνύει ότι τα νέο-οθωμανικά σχέδια δε ναυάγησαν, αλλά τροποποιήθηκαν δραστικά συνεκτιμώντας τις ίδιες τις εξελίξεις.
Πιστοποιεί ότι, οι νέο-οθωμανικοί σχεδιασμοί έχοντας ουσιαστικά προεξοφλήσει τις εξελίξεις στον Αραβικό κόσμο και τις αντιπαραθέσεις που έμελλε να εκδηλωθούν, μετατοπίστηκαν προς Δυσμάς δημιουργώντας ένα επικίνδυνο τόξο – καρκίνωμα στο μαλακό υπογάστριο της Ευρώπης.
Ενσωματώνει με τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο, τις ακραίες συμπεριφορές του Αμερικανικού ιμπεριαλισμού αλλά και την πρακτική της οικονομικής βουλιμίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διαμορφώνοντας έτσι το πλέον επικίνδυνο μείγμα επιθετικής – επεκτατικής πολιτικής, που απειλεί να μετατρέψει την Ευρασία σε πολιτική, πολιτισμική, οικονομική και θεσμική κόλαση.
Η Ευρώπη απέναντι στη δολοφονική λαίλαπα του νέο-οθωμανισμού…
Στέκεται άβουλη, αμήχανη και ανίκανη να τη διαχειριστεί, παρασυρμένη από τις επιλογές των ανίκανων, ολίγιστων και ανεπαρκέστατων ηγετών της. Κορδελιάστρες και χαρτογιακάδες της Ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής, αποβλακωμένοι από τις λογιστικές καρτέλες, τους χρηματιστηριακούς δείκτες και τα γραφήματα της παραμυθένιας τους οικονομικής ανάπτυξης, κάνουν ότι μπορούν για να παραδώσουν τις κοινωνίες τους αμαχητί στον επερχόμενο εφιάλτη.
Όχι ξεφτιλισμένοι δε θα περάσετε…
Μ αυτό το σύνθημα οφείλει να σταθεί αποφασισμένος απέναντι στην Τουρκιά σύμπας ο Ελληνισμός, αλλά ηγέτες του δε μπορούν να είναι οι δουλοπρεπείς και οι προσκυνημένοι.
- Εμπνευστές του, δε μπορούν είναι οι δήθεν ελληνόψυχοι προφητολάγνοι, που επικαλούνται κάθε λογής αηδίες, για να πείσουν (ποιόν άραγε???) ότι η Τουρκία οδηγείται σε βέβαιο διαμελισμό.
- Και φυσικά μέντορες της πατριωτικής αντίστασης και της καθολικής εθνικής αφύπνισης, δε μπορούν να προκύψουν από το παπαγαλιστάν των τουρκοτσόγλανων, που τολμούν να πλασάρουν νεοραγιαδικές λογικές, όπως αυτή που επιχειρεί να καθησυχάσει τους αφελείς ισχυριζόμενη πως: «Δε συνιστά πρόβλημα το στήσιμο μιας παλιάς Ρουμανικής εξέδρας στην ΑΟΖ, αφού αυτή περιορίζει τη δυναμικότητά της σε βάθος 90 μόλις μέτρων.
Άθλιοι τενεκέδες…
Το στήσιμο μιας εξέδρας, συνιστά άσκηση κυριαρχικού δικαιώματος, και εν προκειμένω όταν αυτό επιχειρείται εκεί που δεν νομιμοποιείται η άσκηση αυτού του δικαιώματος, ισοδυναμεί με επίθεση και εισβολή. Και πλαστική να είναι… και φουσκωτή να είναι… Θα πρέπει να βυθιστεί την επόμενη στιγμή, διότι σε κάθε άλλη περίπτωση συνιστά παράδοση εθνικής κυριαρχίας, ενώ από την επόμενη στιγμή νομιμοποιεί τον κάτοχό της να προβεί σε μέτρα προστασίας της, ωσάν να πρόκειται για εθνικό έδαφος.
Χάρτινοι καραγκιόζηδες…
Οι προφητείες που επικαλείστε, δε γράφτηκαν για να επιβεβαιωθούν. Αποτελούν μέρος του σεναρίου πάνω στο οποίο χτίζεται η γεωστρατηγική, για να αποδυναμώνονται οι αντιστάσεις των λαών, που μαλακίζονται παρασυρόμενοι και εξαπατώμενοι από εντεταλμένα φερέφωνα.
Το ραντεβού της Ελλάδας με την ιστορία…
Προσδιορίζεται από τον ίδιο το χαρακτήρα και τη δυναμική των επερχόμενων εξελίξεων. Μπροστά σε όλα όσα αναμένεται ν ακολουθήσουν, η χώρα μας ή θα αποτελέσει το ισχυρότατο ανάχωμα που θα τσακίσει το νέο-οθωμανικό εφιάλτη, ή θα καταστεί, προδομένη από τους ίδιους τους ηγέτες της, η Κερκόπορτα για τη βίαιη εισβολή του ισλαμικού Μεσαίωνα στην Ευρώπη.
Αυτό που διεκδικεί σήμερα η Τουρκία…
Δεν είναι απλά τη συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων της κυπριακής ΑΟΖ. Αλλά με εργαλείο και πρόσχημα αυτή την ιστορία στρατηγικού αντιπερισπασμού επιδιώκει δύο πράγματα:
- Την ανάδειξή της σε κορυφαία ναυτική δύναμη στον πλανήτη. Και στα πλαίσια αυτής της επιδίωξης απειλεί ευθέως τη χώρα μας με εδαφικό διαμελισμό. (Δείτε αναλυτικά ΕΔΩ σχετικό μας άρθρο για τη γεωστρατηγική της Τουρκίας). Και…
- Την αξιοποίηση του ισλαμικού τόξου που έχει ήδη στήσει στα Βαλκάνια στα πλαίσια της νέο-οθωμανικής της στρατηγικής, και για να ρουφήξει μέσω αυτού την Ελλάδα, αλλά και για να οργανώσει έτσι το επόμενο βήμα της, για το μεγάλο νέο-οθωμανικό imperium, και μέσω αυτού να ρουφήξει ολόκληρη την Ευρώπη.
Όταν λοιπόν έχεις απέναντί σου έναν τέτοιο αντίπαλο…
Δε μπορείς να παίζεις με Σα(χλα)μαράδες στην πρωθυπουργία και με Βενιζέλους στο τιμόνι της εξωτερικής πολιτικής.
Το συνολικότερο ζήτημα της Εθνικής Ασφάλειας της χώρας όπως έχουμε συνολικά καταδείξει, θα πρέπει να ανατεθεί σε Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας το οποίο θα πρέπει να συγκροτηθεί άμεσα. (Δείτε περισσότερα ΕΔΩ).
Οφείλεις να καταδείξεις σε όλα τα διεθνή φόρα αξιοποιώντας στο έπακρο τη διπλωματία και τη συμμετοχή της χώρας στους διεθνείς οργανισμούς, την πραγματική ταυτότητα και τη φυσιογνωμία του αντιπάλου.
Στο πλαίσιο λοιπόν αυτής της διπλωματικής - «επιθετικής» εξωτερικής πολιτικής…
Οι εθνικές προτεραιότητες πρέπει να περιλαμβάνουν…
- Τη μέγιστη κατά το δυνατόν διεύρυνση των πραγματικά στρατηγικών μας συμμαχιών.
- Την αφύπνιση των μαλακισμένων της Ευρώπης, που θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως όσο αυτοί ασχολούνται με τις λογιστικές καρτέλες της «ανάπτυξης», ο εφιάλτης προετοιμάζει το δολοφονικό του ξέσπασμα που θα την αγκαλιάσει.
- Ο διαμελισμός της Τουρκίας, και ο οριστικός αφανισμός του imperium που βρίσκεται στα σκαριά, πρέπει να καταστεί σαφέστατη επιδίωξη μιας ευρύτερης γεωστρατηγικής συμμαχίας, με εμπνευστή της Ελληνική εξωτερική πολιτική.
- Ο αφανισμός των ισλαμικών – φονταμενταλιστικών προτεκτοράτων της Βοσνίας και του Κοσσόβου, και η γεωγραφική και διοικητική ενσωμάτωσή τους στη Σερβία, στην Κροατία και στο Μαυροβούνι, πρέπει επίσης να αποτελέσει στόχο και ύψιστη προτεραιότητα, αυτής της ευρύτερης γεωστρατηγικής συμμαχίας.
- Είναι τέλος προφανές, πως η σοβαρή πολιτική, πολιτισμική και γεωστρατηγική αποδυνάμωση του φονταμενταλισμού στην Ευρώπη, περνά αναγκαστικά μέσα από τη δραστική αποδυνάμωση του αλβανικού τσαμπουκά και της Σκοπιανής προκλητικότητας και αλητείας.
Πρόκειται για αλήθειες…
Μπορεί να ακούγονται σκληρές, αλλά είναι αλήθειες. Η επαναχάραξη του γεωπολιτικού χάρτη στην Ευρασία, βρίσκεται πλέον στα σκαριά, και αυτή η διαδικασία δυστυχώς δεν ανακόπτεται με ευχολόγια και με γραφικές χαζοεκκλήσεις σε συνθήκες και πρωτόκολλα μιας άλλης εποχής, που σαλαμοποιούνται και στην πράξη ήδη ακυρώνονται στις πλείστες των περιπτώσεων.
Η Ελλάδα λοιπόν, ευρισκόμενη στο μάτι του κυκλώνα και στην περιδίνηση δραματικών εξελίξεων και αλλαγών, οφείλει να επιλέξει ανάμεσα σε δυο πράγματα που τίθενται με τρόπο αναπόφευκτο μπροστά της.
- Ή θα παραμείνει θεατής των δρομολογούμενων εξελίξεων που θα την καταπιούν, και θα ανοίξουν το δρόμο για το σκοταδισμό σε μια αποβλακωμένη Ευρώπη …
- Ή θα πρωτοστατήσει με δράσεις, πρωτοβουλίες και συμμαχίες, για την προώθηση και την επιβολή μιας άλλης ατζέντας, που θα τσακίσει οριστικά τον ισλαμικό εφιάλτη και τη γεωπολιτική του αναβάθμιση στο imperium του νέο-οθωμανισμού, που απειλεί να καταπιεί ολόκληρη την Ευρασία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου