Η πανδημία θερίζει. Δυστυχώς όμως ανάμεσά μας υπάρχουν αρκετοί που επιμένουν να προσπερνούν (σκοπίμως ή ανοήτως) τους αριθμούς της φρίκης που είναι οι χιλιάδες νεκροί, και επιμένουν να μιλούν για τα δευτερεύοντα, πετώντας την μπάλα στην εξέδρα…
Στο περιθώριο αυτών των αλλοπρόσαλλων προσεγγίσεων, παρατηρείται στην χώρα μας αλλά και διεθνώς, το φαινόμενο των νοσηρών και ετερόκλητων ομαδοποιήσεων από φανατισμένους «αρνητές» που συμπεριφέρονται απερίσκεπτα και με την ψυχολογία του όχλου. Κάποιοι επιδιώκουν να τους εκλαμβάνουν ως «κίνημα», σε μια προσπάθεια να προσδώσουν στοιχεία υπευθυνότητας σε αυτόν τον ξέφρενο παραλογισμό. Στην ουσία με την συμπεριφορά τους και την εν γένει στάση τους, οδηγούν τις κοινωνίες σε παράλυση και την πολιτική σκέψη κυριολεκτικά στον γάμο του Καραγκιόζη.
Πρόκειται για μια διεργασία αντιφατική και καταφανώς επικίνδυνη, στην οποία πρωταγωνιστούν ακροδεξιά γκρουπούσκουλα που όπως κάθε φορά, έτσι και αυτήν την φορά, διεισδύουν σε πολιτικά καθυστερημένα τμήματα του πληθυσμού, ευάλωτα στην παραπληροφόρηση και επιρρεπή στα ταρατατζούμ της συνωμοσιολογίας, που ενστερνίζονται ακόμη και τις πιο ακραίες εκδοχές του παραλογισμού και χειραγωγούνται πρόθυμα όσο και απερίσκεπτα από την κενολογία και τον εκφυλιστικό λόγο των επιτήδειων.
Θλιβερός συνοδοιπόρος σε αυτήν την εκφυλιστική φαιδρότητα, είναι διάφοροι επίδοξοι αλλά και αποτυχημένοι πολιτικάντηδες, ναυάγια που συνεχίζουν να επιπλέουν στα απόνερα της πολιτικής διεργασίας και αναζητούν εναγωνίως την...
δικαίωσή τους μεταξύ αφελών και πολιτικά ανώριμων. Για να το επιτύχουν επιχειρούν να προσφέρουν σε αυτόν τον νοσηρό παραλογισμό, ένα «κλικ» σοβαροφάνειας, καταφεύγοντας με δήθεν βαθυστόχαστες αναλύσεις στην αποσπασματική χρήση και εν τέλει στην κακοποιημένη ανάδειξη επιμέρους παραμέτρων που συνθέτουν αυτήν την πολύπλοκη υγειονομική πρόκληση της σύγχρονης εποχής.Το φαινόμενο έχει υποτιμηθεί. Κυρίως λόγω της διάχυτης ανοησίας που αποπνέουν τα επιχειρήματα και η φαιδρή συλλογιστική των ενορχηστρωτών του. Δυστυχώς όμως φαίνεται πως έχει υποτιμηθεί και διεισδυτικότητα που έχει η ανοησία μέσα στις κοινωνίες. Η ανοχή που επιδεικνύεται είναι πραγματικά ανησυχητική κι αυτό συνιστά ένα νεοπαγές πρόβλημα που την συστημική του διάσταση θα την βρούμε μπροστά μας την επόμενη περίοδο.
Πρώτον γιατί η ακροδεξιά φαιδρότητα, αποδομεί την σοβαρότητα του αυθεντικού πατριωτικού λόγου, τον συμπαρασύρει στην απαξίωση και από αυτήν την άποψη λειτουργεί ως μια πρώτης τάξεως συστημική πισώπλατη μαχαιριά εν όψει πολύ σοβαρών εξελίξεων ΚΑΙ στην πατρίδα μας αλλά ΚΑΙ διεθνώς.
Δεύτερον γιατί η συνολική συνωμοσιολογική φαιδρότητα, τροφοδοτεί ένα κλίμα επικίνδυνου, τεχνητού αλλά δυσκολοξεπέραστου διχασμού μέσα στις κοινωνίες. Σε αυτό το περιβάλλον αποδομείται η καθ’ όλα αναγκαία κοινωνική συνοχή ακόμη και απέναντι στα στοιχειώδη και τα αυτονόητα, και καθίσταται δυσκολοδιαχειρίσιμη η αντιμετώπιση ακόμη και αυτής της πρωτοφανούς υγειονομικής πρόκλησης με την οποία βρίσκεται αντιμέτωπος ολόκληρος ο πλανήτης.
Τρίτον γιατί η πρωτοφανής πολιτική ρηχότητα στην βάση της οποίας αναπαράγονται οι απίθανες συνωμοσιολογικές φαιδρότητες που έχουν ανασυρθεί από την ανεξάντλητη παρακαταθήκη της μυθομανίας, οδηγεί στον απόλυτο εκφυλισμό την πολιτική σκέψη. Αποπροσανατολίζει τους πολίτες από τα κυρίαρχα διακυβεύματα, φαιδροποιεί δευτερεύοντες διαχειριστικούς πολιτικούς χειρισμούς, αποκρύπτει τις πραγματικές στοχεύσεις του συστήματος εξουσίας που αξιοποιεί κάθε ευκαιρία προκειμένου να διαχειριστεί επιθετικά και σε βάρος των κοινωνιών τα αξεπέραστα δομικά και συστημικά αδιέξοδα και εν τέλει αποπροσανατολίζει την πολιτική δράση εκτονώνοντας την οργή των πολιτών σε εκφυλιστικά αιτήματα, μακριά από την κυρίαρχη σύγκρουση, προσφέροντας έτσι μια πρώτης τάξεως υπηρεσία ως δεκανίκι των συστημικών μηχανισμών μέσα στην ίδια την κοινωνία.
Μέτρο της υποκρισίας όλων αυτών...
Αλλά και δεικτικό του εξευτελισμού εκείνης της μερίδας των επιστημόνων που έσπευσαν να τους αβαντάρουν, είναι η επιλεκτική ανάδειξη επιμέρους παραμέτρων, επιδεικτικά αποσπασμένων από την συνολική υπόσταση του προβλήματος, και μάλιστα με τρόπο που απαξιώνει συστηματικά τον επιστημονικό λόγο και "πολιτικοποιεί" την αθλιότητα στην προσέγγιση του ζητήματος.
Το γαϊτανάκι του αποπροσανατολισμού στήθηκε γύρω από την πολυσυζητημένη «θνησιμότητα». Και στήθηκε με τρόπο προσβλητικό ΚΑΙ για τους νεκρούς που θρηνούμε αλλά ΚΑΙ για τους υγειονομικούς που δίνουν την μάχη για να κρατήσουν ανθρώπους στην ζωή, μακριά από τις κάμερες και την λαγνεία της επωνυμίας.
Οι τρωγλοδύτες της υποκρισίας, καταφεύγοντας πότε στην κακοποίηση των αριθμών για να προσαρμόσουν στα μέτρα τους το αφήγημα της «θνησιμότητας» και πότε στην κακοήθεια της ανυπόστατης είδησης για να παρουσιάσουν ως δήθεν αναληθή τον αριθμό των νεκρών, ακόμη και με φαιδρότητες για δήθεν πλαστά πιστοποιητικά θανάτου ή για δήθεν χρηματισμό των συγγενών προκειμένου δήθεν να αποδεχτούν τα πλαστά πιστοποιητικά, φρόντισαν να αποκρύπτουν επιμελώς τρεις ιδιαιτέρως κρίσιμες παραμέτρους που εντέλει θα καθορίσουν την τελική έκβαση της σοβαρής μάχης που δίνει η ανθρωπότητα με αυτήν την βιολογική κατάρα. Φρόντισαν να αποκρύπτουν…
- Την μεταδοτικότητα της νόσου…
- Τα κρίσιμα στοιχήματα με τα οποία ήταν αντιμέτωπη η επιστημονική έρευνα στην προσπάθειά της να αποκωδικοποιήσει το αίνιγμα του συγκεκριμένου κορωνοϊού SARS- CoV-2…
- Τις δευτερογενείς του επιπτώσεις με τις οποίες ενδέχεται να βρίσκονται ήδη αντιμέτωποι ακόμη και οι τύποις «αποθεραπευθέντες» από τον πρώτο κύκλο της επέλασης.
Προφανώς αυτή η επιλογή της επιλεκτικής αποσιώπησης, δεν ήταν μια τυχαία επιλογή. Οι γιαλατζί «αγώνες» για την «λευτεριά» των «μαχητών» που δεν αντέχουν τα «φίμωτρα» και ξεσηκώθηκαν για να τα αποτινάξουν, θα έπρεπε να αφήσουν έξω από το οπτικό πεδίο των αφελών που τους ακολούθησαν την παράμετρο «μεταδοτικότητα», αφού κάθε σοβαρή προσπάθεια για την ανακοπή της μεταδοτικότητας, σημαίνει πρωτίστως δυο πράγματα: ΑΝΑΣΧΕΣΗ και ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ.
Οι γιαλατζί «αγωνιστές» της «λευτεριάς» δεν θα μπορούσαν να πάνε όχι μέχρι το περίπτερο, αλλά ούτε καν να κάνουν το επόμενο βήμα στην κατεύθυνση της εξαπάτησης των αφελών, αν δεν προσπαθούσαν να συγκαλύψουν στα μάτια αυτών που τους ακολούθησαν την αυτονόητη αλήθεια. Την αλήθεια που λέει απλά και ξεκάθαρα πως κανείς δεν μπορεί να παίζει με ένα σύνθετο υγειονομικό αίνιγμα, για το οποίο η επιστημονική έρευνα δεν έχει καταφέρει να εξασφαλίσει τις κρίσιμες και ζωτικές απαντήσεις.
Και προφανώς η συστηματική απόπειρα συγκάλυψης των δευτερογενών επιπτώσεων που παραμένουν στο μεγαλύτερο μέρος τους άγνωστες, ήταν η απολύτως απαραίτητη βρωμιά στην οποία δεν δίστασαν να καταφύγουν, προκειμένου να μην καταρρεύσει το θλιβερό τους αφήγημα περί της δήθεν «απλής ιωσούλας» που δεν δικαιολογεί τέτοια κοσμοχαλασιά.
Φυσικά όλο αυτό το φαιδρό αφήγημα, μόνο μέσα από το αδιασάλευτο της φαιδρότητάς του θα μπορούσε να μετεξελιχθεί στην ακόμη μεγαλύτερη φαιδρότητα της «αντιεμβολιαστικής» ρητορικής.
Ορισμένα κρίσιμα ζητήματα…
Προφανώς και είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τα πραγματικά ποσοστά θνησιμότητας που δίνει στο πέρασμά του ένας νέος αδιερεύνητος και με πολλά σκοτεινά σημεία στην αποκωδικοποίησή του ιός. Όμως, ο αριθμός της φρίκης δεν μπορεί να γίνεται - με την ανοχή μας - εργαλείο κακοήθειας στα χέρια ασυνείδητων και εμμονικών γυρολόγων.
Η μαχόμενη επιστημονική έρευνα, επικεντρώνει την προσοχή της στο πραγματικό αποτύπωμα αυτού του αριθμού, διότι η αποστολή της είναι να παρέμβει στον σκληρό πυρήνα του και να τον αφανίσει. Και ουσιαστική παρέμβαση στον σκληρό πυρήνα της ΘΝΗΣΙΜΟΤΗΤΑΣ σημαίνει…
- Παρέμβαση στο περιβάλλον που τον συντηρεί, δηλαδή στην ΜΕΤΑΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑ…
- Παρέμβαση ικανή να τροποποιήσει τον βαθμό της τελικής παραμετροποίησής του, δηλαδή ΦΑΡΜΑΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑ…
- Παρέμβαση στην πρωτογενή αιτία που τον δημιουργεί με στόχο ει δυνατόν τον οριστικό και πλήρη αφανισμό της, δηλαδή στην ΠΡΟΛΗΨΗ… δηλαδή στην ΕΞΑΛΕΙΨΗ της ΝΟΣΗΡΟΤΗΤΑΣ… δηλαδή στο ΕΜΒΟΛΙΟ που θα οχυρώσει αποτελεσματικά και σχεδιασμένα τον γενικό πληθυσμό.
Τα ακροδεξιά γκρουπούσκουλα βέβαια, επειδή ακριβώς δεν διαθέτουν μυαλό αλλά μονάχα άδεια κρανία, δεν είναι δυνατόν να διαθέτουν και ορθολογική σκέψη ικανή να ασχοληθεί με όλα τα παραπάνω. Αυτός είναι και ο λόγος που το προσφιλές καταφύγιο της ανοησίας τους, ήταν η τεχνολογία 5G που κατά την γνώμη τους μόλυνε(!!!) τον πλανήτη με έναν μεταδοτικό ιό… Το τσιπάκι μέσω του οποίου θέλουν οι Νεφελίμ να ελέγξουν την καθημερινότητα των ανθρώπων… Η μάσκα που αναγορεύτηκε σε σύμβολο της υποταγής… Τα ουράνια Κιού που έρχονται να σώσουν τον πλανήτη από τις συνωμοσίες του Γκέητς, των Εβραίων, των υποχθόνιων σαυρών κοκ, και τώρα το DNA μας που απειλείται να τροποποιηθεί για να μας μετατρέψουν οι κυρίαρχοι των εξωπλανητών σε… ανθρωπόμορφες κατσαρίδες…
Σε αυτόν τον κατήφορο όμως, ΔΕΝ δικαιούται να κατρακυλά ο επιστήμονας ο οποίος επιπροσθέτως υποχρεούται να μην επιτρέπει στον εαυτό του να εργαλειοποιηθεί για να εξυπηρετηθεί έτσι η σκοπιμότητα των πολιτικάντηδων και η ματαιοδοξία των αποτυχημένων.
Η covid σκοτώνει και ο επιστήμονας υποχρεούται να το γνωρίζει αυτό με τρόπο απόλυτο και εφάμιλλο της μεγάλης του ευθύνης απέναντι στην κοινωνία.
Και ακριβώς επειδή η covid σκοτώνει, απαιτούνται μέτρα ικανά να ανακόψουν την εξάπλωση. Παράλληλα με αυτά απαιτούνται και σοβαρές πολιτικές θωράκισης του συστήματος υγείας. Γι’ αυτό και απαιτείται από την κοινωνία πολιτική πάλη με καθαρούς στόχους και όχι τουφεκιές στον αέρα που δεν οδηγούν πουθενά. Πρωτίστως όμως απαιτούνται μέτρα ανακοπής της εξάπλωσης αποδεκτά από όλους εμάς και φυσικά σοβαρή και διαρκής ερευνητική δουλειά από τους επιστήμονες, για να υπάρξουν σοβαρές και ολοκληρωμένες λύσεις, ΚΑΙ στην θεραπεία των ασθενών… ΚΑΙ στην διασφάλιση ικανοποιητικού επιπέδου ανοσίας στον γενικό πληθυσμό, αλλά ΚΑΙ στην αποτελεσματική διαχείριση των μεταλλάξεων που είναι αναμενόμενο να προκύψουν.
Σε κάθε περίπτωση, διαφορετικά συζητούν δύο συνομιλητές στο διαδίκτυο, και σε διαφορετική βάση και κυρίως με διαφορετική αίσθηση ευθύνης οφείλει να συζητά η επιστημονική κοινότητα γενικώς, την οποίας η αρμοδιότητα δεν εξαντλείται στην καταμέτρηση των νεκρών (αυτή είναι αρμοδιότητα των ληξιαρχείων) αλλά επεκτείνεται υποχρεωτικά στην ανάγκη αναζήτησης των απαντήσεων για την ανακοπή του φαινομένου. Επομένως όσο μεγαλώνει η λίστα του θανάτου και όσο τα νοσοκομεία ασφυκτιούν, τόσο θα πρέπει να αυστηροποιούνται οι κανόνες της όποιας συζήτησης, για να μην υπάρχουν εκπτώσεις στην σοβαρότητά της, και κυρίως για να μην ευτελίζεται από όλους εμάς – ενδεχομένως και άθελά μας - ο τιτάνιος αγώνας που δίνουν γιατροί και νοσηλευτές για να σώσουν τις ζωές των ανθρώπων.
Προφανώς και η Ελευθερία είναι πολύτιμο αγαθό...
Και φυσικά ως τέτοιο βρίσκεται πάντα στο στόχαστρο των μηχανισμών του συστήματος που την εποφθαλμιά στην προσπάθειά του να αναζητήσει διέξοδο στα πολλαπλά αδιέξοδά του. Η προάσπισή της όμως, όπως και ο αγώνας για να μην επιδεινωθούν περαιτέρω οι εργασιακές σχέσεις, είναι ένας αγώνας εξόχως πολιτικός, πολυεπίπεδος, με συγκεκριμένα αιτήματα, και πρέπει να κλιμακώνεται σε όλα τα μέτωπα (πολιτική διεργασία, συνδικαλιστικό κίνημα κλπ) και στην βάση μιας στρατηγικής συνολικής αντεπίθεσης της κοινωνίας που θυματοποιείται. Είναι ένας αγώνας που δεν μπορεί να εκφυλίζεται με τις ανοησίες των παλαβιάρηδων. Ένας αγώνας που δεν μπορεί να εξαντλείται στο «δικαίωμα» του κάθε καιροσκόπου να διαχειριστεί το κουφάρι του και τον μικρόκοσμό του και πέραν αυτού… Ουδέν.
Προφανώς και η Οικονομία είναι μια κορυφαία παράμετρος...
Συνυφασμένη απόλυτα με την βιωσιμότητα των κοινωνιών, με την γεωπολιτική υπόσταση των χωρών και φυσικά με το επίπεδο και την ποιότητα της ζωής των ανθρώπων.
- Ως τέτοια μετατράπηκε σε όχημα χρεοκοπίας των χωρών την περίοδο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης…
- Ως τέτοια αναδείχτηκε σε εργαλείο της γεωπολιτικής τους καθυπόταξης με πρόσχημα την εφαρμογή των πολιτικών της υποτιθέμενης ανάταξης…
- Ως τέτοια ενεπλάκη στην απροκάλυπτη προσχηματολογία που με πρόφαση τις αναγκαίες αναδιαρθρώσεις, οδήγησε σε πολιτικές επιλογές πλήρους οικονομικής και παραγωγικής αποδιάρθρωσης των Εθνικών Οικονομιών των χωρών που στοχοποιήθηκαν και πλιατσικολογήθηκε ο Εθνικός τους πλούτος.
ΔΕΝ εμφανίστηκε ξαφνικά από το πουθενά και φυσικά ΔΕΝ απέκτησε προστιθέμενη αξία από την στιγμή που ενσωματώθηκε σε ένα καινούριο δίπολο, δίπλα σε κεφαλαιώδη υγειονομικά διλήμματα που εισέβαλαν απροσδόκητα και με τρόπο αμείλικτο στην ημερήσια διάταξη για ολόκληρο τον πλανήτη.
Αλίμονο λοιπόν και στα δυο...
Αλίμονο και στην Δημοκρατία και στην Οικονομία... Και κυρίως αλίμονο στο μέλλον του τόπου μας, αν επιτρέψουμε - οι ίδιοι οι πολίτες - σε δέκα καιροσκόπους της πολιτικής και στους ψεκασμένους που στοιχίζονται πίσω τους, να τα μετατρέψουν από πεδία ουσιαστικής πολιτικής πάλης σε φτηνή χορογραφία αντιπαράθεσης και διχασμού…
- Που δεν έχει τίποτε κοινό με τους πολιτικούς δημοκρατικούς αγώνες…
- Που αφήνει στο απυρόβλητο τα κρίσιμα στοιχήματα που αφορούν στην ευημερία των πολιτών και δεν τοποθετεί στο κέντρο της προσοχής όλων, τον πολιτικό αγώνα για την ανακοπή των συστημικών αναδιαρθρώσεων που επιχειρούνται από τους μηχανισμούς του συστήματος σε κατεύθυνση καταφανώς αντιλαϊκή…
- Που παραχωρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων στα κέντρα της πολιτικής και οικονομικής ισχύος που αναζητούν εναγωνίως διέξοδο στα μεγάλα συστημικά και οικονομικά αδιέξοδα…
Αλίμονο αν επιτρέψουμε όλοι εμείς σε δέκα επικίνδυνους τσαρλατάνους και σ ένα τσούρμο ψεκασμένων που επιδίδονται σε αλαλαγμούς κυνηγώντας ανεμόμυλους, να εκφυλίσουν την πολιτική δράση, να εκτρέψουν την πολιτική σκέψη, και να συμπαρασύρουν ανυποψίαστους και αφελείς σε ένα αυτοκτονικό delirium με ευρύτερες προεκτάσεις εν μέσω μιας υγειονομικής πρόκλησης με απροσδιόριστη εξέλιξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου