Χρέη… Πέτσινο χρήμα που θα αποκτήσει προστιθέμενη αξία με τα υπερσυσσωρευμένα νέα βάρη στις πλάτες των λαών… Ροκανισμένα πλήρως κοινωνικά δικαιώματα… Πλήρως αποδιαρθρωμένες παραγωγικά εθνικές οικονομίες… Και ένα υβριδικό μοντέλο πολιτικής διοίκησης, που θα υπαγορεύεται από ένα περιβάλλον νέων εθνικών εξαρτήσεων και θα καλείται να υπηρετήσει ένα νέο πολυπλόκαμο σύστημα καθυπόταξης των κοινωνιών…
Τα παραπάνω θα είναι ορισμένα μόνο από τα καινούρια αποκτήματα με τα οποία θα προικοδοτήσει η πανδημία και η εφαρμοσμένη πολιτική της διαχείριση, την καινούρια τάξη πραγμάτων που τελεί υπό διαμόρφωση με ρυθμούς επιταχυνόμενους…
Πρόκειται για μια συνολικά νέα πολλαπλά δυσκολότερη πραγματικότητα που χτίζεται υπό το αμήχανο βλέμμα των κοινωνιών… Που δεν αντιστάθηκαν… Που προσέφεραν φτηνά αγορασμένο χρόνο προσαρμογής στις πολιτικές ελίτ οι οποίες τον χρησιμοποίησαν για να προωθήσουν τις αναγκαίες μεταβολές στο σύστημα που υπηρετούν… Που διχάστηκαν παρασυρμένες από ένα απολύτως συστημικό παραμύθι το οποίο εξέτρεψε την σκέψη και την δράση τους αλλά και τις κρίσιμες προτεραιότητές τους, σε ανώδυνες ατραπούς.
Η ανοχή των ανθρώπων στην καταστροφική νεοφιλελεύθερη πολιτική χρόνων που είχε δημιουργηθεί, αγοράστηκε με επιδόματα στήριξης, τα οποία με την σειρά τους διογκώνουν σταδιακά την θηλειά του δημοσίου χρέους…
Το σικέ παιχνίδι της διαμάχης ανάμεσα σε σκληρούς και ανεκτικούς έκοψε πέτσινο χρήμα για να χρηματοδοτηθούν οι πολιτικές εξαγοράς συνειδήσεων, το οποίο αποκτά πραγματική υπόσταση την στιγμή που εγγράφεται στην λογιστική καρτέλα του δημοσίου χρέους…
Τα κοινωνικά δικαιώματα σταδιακά υποστέλλονται στο όνομα της αναγκαίας προσαρμογής στις απαιτήσεις της διαχείρισης της πανδημίας. Καμία ασφαλιστική δικλείδα για την αυτόματη επάνοδο στην προτέρα κατάσταση δεν θεσμοθετήθηκε διότι ουδείς απαίτησε αγωνιστικά κάτι αντίστοιχο…
Η χρηματοδότηση της εξαγοράς των συνειδήσεων, υποσκέλισε την αναγκαιότητα ενός επιθετικού εθνικού σχεδιασμού ικανού να...
διασφαλίσει μια δυναμική επάνοδο της εθνικής δυνατότητας σε ένα περιβάλλον πλήρως απαλλαγμένο από τις κακοδαιμονίες και την προχειρότητα του παρελθόντος. Καμία σκέψη για ουσιαστική οικονομική και παραγωγική ανασύνταξη… Κανένα ενδιαφέρον για την ανάγκη μιας ουσιαστικής, στοχευμένης, επιθετικά προσανατολισμένης αναμόρφωσης του παραγωγικού προφίλ της χώρας έτσι ώστε να αξιοποιείται πλήρως και σε απόλυτη επάρκεια το εθνικό παραγωγικό δυναμικό σε ένα περιβάλλον πραγματικά εκσυγχρονισμένων παραγωγικών σχέσεων…Η βαθιά εξάρτηση καθίσταται ακόμη βαθύτερη και πιο πολυδαίδαλη για τις χώρες εκείνες (και η δική μας η χώρα ανήκει σε αυτές) που εκχωρούν πρόθυμα εαυτόν και συμβιβάζονται με έναν απολύτως εξαρτηματικό ρόλο στα γεωπολιτικά σχέδια των ισχυρών…
Οι επιλογές πλήρους παράδοσης της εθνικής κυριαρχίας, επειδή ακριβώς έχουν ως προαπαιτούμενο την εφαρμογή πολιτικών ολοκληρωτικής καθυπόταξης των κοινωνιών, είναι μοιραίο να συνοδεύονται από εκτρωματικές μεταλλάξεις στο μοντέλο της πολιτικής διοίκησης με κυρίαρχα χαρακτηριστικά την λιγότερη δημοκρατία, την αφυδάτωση των θεσμών, των ένταση του αυταρχισμού, την διεύρυνση των μηχανισμών ελέγχου και καταστολής με θύμα την κοινωνική και την πολιτική δράση.
Είναι λοιπόν φανερό, πως οι προκλήσεις της επόμενης μέρας, δεν αφορούν στο «φαίνεσθαι» γύρω από το οποίο καταβάλλεται συστηματική προσπάθεια να εγκλωβίζεται η οργή των ανθρώπων, αλλά σχετίζονται με τον σκληρό πυρήνα μιας συνολικής συστημικής μετάλλαξης που επιδιώκει να προσαρμόσει την φυσιογνωμία των Εθνών σε μια καινούρια γεωπολιτική πραγματικότητα.
Πρόκειται για μια πραγματικότητα εξόχως συγκρουσιακή, η οποία απαιτεί αφθονία γεωπολιτικών και κοινωνικών αναλωσίμων, τα οποία με την σειρά τους διασφαλίζονται - για πρώτη φορά σε τέτοια έκταση - αποκλειστικά με ίδιον κόστος μεταξύ των θυμάτων, μέσα από την γενικευμένη εκφυλιστική επίθεση που ισοπεδώνει στην πράξη τα πάντα. Θεσμούς, υποδομές, αξιακά πρότυπα, ακόμη και την ίδια την υπόσταση των κοινωνιών.
Φυσικά η εμφάνιση της πανδημίας, διευκόλυνε τα μέγιστα την επιτάχυνση αυτών των διαδικασιών, αποκαλύπτοντας πως οι μηχανισμοί της εξουσίας είχαν ΚΑΙ τον προσανατολισμό, αλλά ΚΑΙ την ετοιμότητα να αξιοποιήσουν στοχευμένα τις ευκαιρίες που δημιουργήθηκαν.
Καταλύτης ωστόσο για την επιτυχημένη έκβαση αυτού του σχεδίου, υπήρξε η στρατηγική του κοινωνικού διχασμού και η προθυμία διάφορων λούμπεν και καθυστερημένων πολιτικά στρωμάτων να πρωταγωνιστήσουν στην αποτελεσματική της προώθηση.
Το νοσηρό περιβάλλον μέσα στο οποίο ξεδιπλώθηκε αυτή η στρατηγική, ήταν λογικό και απολύτως αναμενόμενο να λειτουργήσει ως θερμοκοιτίδα επανεμφάνισης και ενδυνάμωσης λαϊκίστικων και ακραίων αντιλήψεων, γοητευτικών και εύπεπτων από εκείνα τα στρώματα του πληθυσμού που δεν το «πολυκουράζουν» με την αναζήτηση των πολιτικών απαντήσεων.
Ωστόσο, η νέα κατάσταση που δημιουργείται μέσα στις κοινωνίες, είναι ένα φαινόμενο πραγματικά ανησυχητικό, διότι οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αυτοακύρωσή τους μέσα από τον αυτοκαταστροφικό εκφυλισμό με αδιέξοδες και κενές πολιτικού περιεχομένου αντιδράσεις. Οι πρόσφατες εικόνες μπροστά από το Καπιτώλιο των ΗΠΑ, είναι αποκαλυπτικές για όλα όσα πρόκειται να ακολουθήσουν και καλό θα είναι να μην τις υποτιμήσουμε.
Αρκετοί αναλυτές έσπευσαν να στρογγυλέψουν τις γωνίες, ερμηνεύοντας αυτά τα φαινόμενα με το αιτιολογικό της συσσωρευμένης οργής των αδικημένων και των απόκληρων. Προφανώς αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος, η οποία περιγράφει μάλλον επιφανειακά, την αιτία που καθιστά γοητευτικές αυτές τις αντιδράσεις στα λούμπεν στοιχεία του πληθυσμού. Αλλά δεν είναι η μόνη πλευρά…
Ριζοσπαστικοποίηση και αιφνίδια πολιτικοποίηση των μαζών υπό την σκέπη των «γιούχου» και με ασαφή πολιτικά προσδιοριστικά, ΔΕΝ εδραιώνεται και πολύ περισσότερο ΔΕΝ συγκροτείται με συνεκτικό χαρακτηριστικό τον τυχοδιωκτισμό και την ανοησία.
Όλο αυτό δεν είναι παρά το πρόπλασμα ενός υφέρποντος νεοφασισμού, και η ανερμάτιστη ρητορική του Τραμπ ήταν απλώς ένα βολικό επικοινωνιακό εργαλείο που το είχαν ανάγκη οι πάντες για να χτίσουν το επίσης ανερμάτιστο αφήγημά τους πάνω στην ψευδαίσθηση μιας επίπλαστης προστιθέμενης αξίας.
Αυτό που δημιουργείται στα απόνερα αυτής της εκφυλιστικής διεργασίας, ΔΕΝ είναι διόλου αντισυστημικό. Είναι απολύτως συστημικό. Είναι απολύτως ελεγχόμενο. Είναι απολύτως καταστροφικό για τις ίδιες τις κοινωνίες που αφήνονται να το ενστερνιστούν.
Είναι ένας απολύτως συστημικός νεοφασισμός, ηθικά εκφυλιστικός και πολλαπλά επικίνδυνος, και προφανώς θα πρέπει να μας ανησυχήσουν σοβαρά και οι δίοδοι αλλά και οι ρυθμοί διάχυσής του μέσα στις δυτικές κοινωνίες.
Οι σκοτεινοί μηχανισμοί του συστήματος, θα κάνουν τα πάντα για να ρίξουν νερό στο μύλο που το εκτρέφει. Οι λαοί οφείλουν να κάνουν αυτά που μπορούν για να το τσακίσουν πριν πάρει κεφάλι. Και οφείλουν να το κάνουν διότι κάθε ανοχή σε αυτό το φαινόμενο, θα έχει ως φυσικό συνεπακόλουθο τον γενικευμένο εκφασισμό της ίδιας της καθημερινότητάς τους.
Και φυσικά, η πολιτική θα πρέπει να επανέλθει στο προσκήνιο, με στιβαρό και ολοκληρωμένο λόγο, ικανό να εμπνεύσει και να συνεγείρει για την μεγάλη πολιτική ανατροπή.
Αυτή είναι η πραγματική πρόκληση για όποιον ανησυχεί πραγματικά για το μέλλον του τόπου του. Τα υπόλοιπα είναι απλώς προφάσεις εν αμαρτίαις…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου