Η ακροδεξιά σε ολόκληρη την Ευρώπη ενισχύεται θεαματικά. Το πολιτικό καύσιμο που δυναμώνει τα ακροδεξιά κόμματα, είναι η προκλητικά φιλομεταναστευτική πολιτική που κυριάρχησε στο Ευρωπαϊκό πολιτικό κατεστημένο, το οποίο προκειμένου να δικαιολογήσει αυτήν την καταστροφική επιλογή του, δεν δίστασε να χαρακτηρίσει συλλήβδην ως «ξενοφοβικά» τα κόμματα που την αμφισβητούν, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι στην συντριπτική τους πλειοψηφία, την αμφισβητούν απολύτως στοιχειοθετημένα, με λογικά επιχειρήματα, χωρίς κραυγές και χωρίς ακρότητες…
Η επιλογή του Ευρωπαϊκού πολιτικού κατεστημένου, να απαντά με χαρακτηρισμούς στην πολιτική επιχειρηματολογία αυτών που αμφισβητούν την ανεξέλεγκτη και επικίνδυνη φιλομεταναστευτική πολιτική του, είναι μια σαφής ομολογία καραμπινάτης πολιτικής αδυναμίας για έναν ουσιαστικό αντίλογο, η οποία όμως στην πράξη, τροφοδοτεί και με πρόσθετο πολιτικό καύσιμο τις ακροδεξιές δυνάμεις στην διαδρομή τους για την κατάκτηση της κυβερνητικής εξουσίας…
Φυσικά, αυτός ο άθλιος επικοινωνιακός αντιπερισπασμός, επινοήθηκε για να αποτελεί ταυτόχρονα και το βολικό άλλοθι όλων εκείνων που, ενώ βλέπουν στην πράξη τα αδιέξοδα στα οποία οδηγούν οι ολέθριες επιλογές τους, εν τούτοις επιμένουν να παραμένουν αταλάντευτα προσκολλημένοι στην ίδια πολιτική, αδιαφορώντας πλήρως για το μακροπρόθεσμο πολιτικό και κυρίως για το βαρύτατο Εθνικό κόστος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι η πρόσφατη απόφαση του...
Στην Ελλάδα βέβαια, η ακροδεξιά μπορεί να έχει χρεοκοπήσει πολιτικά από την στιγμή που το δικό της χαρτί ανέλαβαν να το παίξουν τα γνωστά νεοναζιστικά σκύβαλα της Χ.Α με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα. Στην υπόλοιπη Ευρώπη όμως, τα πράγματα εξελίσσονται εντελώς διαφορετικά. Οι Δήμοι, οι περιφέρειες, οι κυβερνήσεις των χωρών και σύντομα οι κορυφαίοι Ευρωπαϊκοί θεσμοί, παραδίδονται στην Ακροδεξιά ή σε συνεργατικά σχήματα στα οποία η Ακροδεξιά έχει παρουσία και κυρίως πρωταγωνιστικό ρόλο…
Για να είμαστε πάντως ειλικρινείς, θα πρέπει να πούμε ότι προς το παρόν δεν προκύπτει από κάπου ότι μια τέτοια εξέλιξη (μια εξέλιξη δηλαδή που θα φέρει την Ακροδεξιά στα έδρανα της κυβερνητικής εξουσίας) θα έχει κόστος για την δημοκρατία εντός των χωρών στις οποίες θα συντελεστεί και απ’ ότι φαίνεται δεν θα έχει κόστος ούτε για τους δρομολογημένους βηματισμούς που σχετίζονται με την περεταίρω διεύρυνση και ενοποίηση της Ευρώπης. Η εμπειρία από την σταδιακή πολιτική εναρμόνιση της Λε Πεν στην Γαλλία, όπως και η αποτίμηση της κυβερνητικής θητείας της Μελόνι στην Ιταλία, παραπέμπουν σε μια εκπληκτική συστημική προσαρμοστικότητα της περιώνυμης «Ακροδεξιάς» και μάλιστα με ρυθμούς που διέψευσαν ακόμη και τις πλέον αισιόδοξες προβλέψεις.
Επομένως και στα σχετιζόμενα με το λαθρομεταναστευτικό, καλό θα είναι να ορθολογικοποιήσουμε τις προσεγγίσεις μας, ούτως ώστε να μην χρειαστεί κάποια στιγμή να πέσουμε και πάλι από τα σύννεφα αιφνιδιασμένοι από τις εξελίξεις. Η λαθρομετανάστευση ως πρόβλημα που συνιστά πραγματική απειλή για το μέλλον της Ευρώπης, τροφοδοτεί με πολιτικό καύσιμο την πορεία των ακροδεξιών κομμάτων για την εξουσία. Η επόμενη μέρα όμως δεν προδιαγράφεται διόλου ρόδινη σε ότι αφορά στην διαχείριση των τετελεσμένων που έχουν δημιουργηθεί.
Η ανεκτικότητα χρόνων, η ακατάσχετη λαθρολαγνεία που κυριάρχησε στις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής πολιτικής ελίτ και φυσικά το νομιμοποιητικό κέλυφος που εξασφάλισαν σε όλα τούτα οι καταστροφικές αποφάσεις του ΟΗΕ, δημιούργησαν σταδιακά μια κατάσταση εξαιρετικά δύσκολη στο σύνολο των Ευρωπαϊκών χωρών, μια δραματική και κυρίως βίαιη μετάλλαξη στην φυσιογνωμία των Ευρωπαϊκών κοινωνιών, μια επικίνδυνη πραγματικότητα που όλα δείχνουν ότι σε ότι αφορά στα θεμελιώδη της, έχει ήδη διαβεί τον Ρουβίκωνα, τον έχει διαβεί οριστικά και έχει πλέον καταστεί εκ των πραγμάτων ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗ.
Οι δυνάμεις της Ακροδεξιάς που εργαλειοποιούν το πρόβλημα για να αναρριχηθούν στην κυβερνητική εξουσία, είναι βέβαιο πως την επόμενη μέρα, δεν πρόκειται να κάνουν τίποτε απολύτως για την ουσιαστική του αντιμετώπιση, πέραν ίσως από κάποιες εφήμερες κινήσεις εντυπωσιασμού, χωρίς συνέχεια και χωρίς μετρήσιμα αποτελέσματα.
Οι Ευρωπαϊκές κοινωνίες κατά την διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών που η Ισλαμική μετανάστευση άλωνε την Ευρώπη, είχαν επιλέξει συνειδητά να ασχολούνται με τα σκυλάκια τους, με τα γατάκια τους, με τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων και με πλείστες άλλες εκφυλιστικές προτεραιότητες που ευνούχιζαν συστηματικά την σκέψη και την καθημερινότητά τους. Οι Ευρωπαϊκές κοινωνίες αυτήν την μάχη την έχασαν χωρίς καν να την δώσουν. Το Ισλάμ εισέβαλε ανεξέλεγκτο στην Ευρώπη και είναι βέβαιο ότι διαθέτει την τεχνογνωσία να κατακτά τις χώρες στις οποίες εισβάλει.
Η απαλλαγή της Ευρώπης από τον υβριδικό εκφυλιστικό εισβολέα στον οποίο παραδόθηκε εξ αιτίας της δόλιας πρακτικής των ηγετών της και του εφησυχασμού στον οποίο παραδόθηκαν οι κοινωνίες της, δεν είναι πλέον εφικτή. Ή για να είμαστε ακριβέστεροι και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, οποιαδήποτε σοβαρή προσπάθεια αντιμετώπισης του προβλήματος, θα οδηγούσε μοιραία σε έναν πόλεμο πραγματικό τον οποίο όμως ουδείς είναι διατεθειμένος να ξεκινήσει. Ούτε η δημαγωγικά φλύαρη ακροδεξιά. Η Ευρώπη τελείωσε. Και οι κοινωνίες της συνεχίζουν να συζητούν για τα εκφυλιστικά πρότυπα της woke κουλτούρας. Κατάντια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου