Η νέα συμφωνία της ΕΕ για το μεταναστευτικό, θα έπρεπε να είναι - αλλά δυστυχώς ΔΕΝ είναι - μια σοβαρή πολιτική διακήρυξη με αποδέκτες τους χορογράφους, τον ΟΗΕ και τα πολιτικά κυκλώματα που ενέχονται θεσμικά αλλά και εξωθεσμικά στην συστηματική εργαλειοποίησή του…
Η Ευρωπαϊκή πολιτική τάξη για μια ακόμη φορά δεν θέλησε να σπάσει αυγά, αν και η Ευρωπαϊκή Ήπειρος βρίσκεται στο επίκεντρο ενός διαρκούς και πολυπαραμετρικού υβριδικού πολέμου που απειλεί να τροποποιήσει την πολιτική φυσιογνωμία της και τα πολιτισμικά της χαρακτηριστικά.
Η νέα συμφωνία είναι μια ακόμη θνησιγενής αλληλουχία από ευχολόγια και εξαργυρώσιμους συμβιβασμούς, που διατυπώνονται έτσι ώστε να μπορούν να ικανοποιούν όλα τα γούστα. Ως τέτοια, αυτή η συμφωνία μοιραία ανακυκλώνει το πρόβλημα, ανατροφοδοτεί με νέα πολύπλοκα αδιέξοδα την αποσπασματική διαχείρισή του, διευκολύνει επικοινωνιακά την διαχείριση μέρους των εκλογικών προκλήσεων με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπη η κυρίαρχη ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ, με την ελπίδα ότι θα καταστεί έτσι δυνατόν να ανακοπεί η ακροδεξιά προέλαση και η διαφαινόμενη σαρωτική αλλαγή σκυτάλης στην κυβερνητική εξουσία.
Η νέα συμφωνία, όπως και όλες εκείνες που προηγήθηκαν, συνιστά μια ακόμη εκδήλωση καραμπινάτου πολιτικού συμβιβασμού με το πρόβλημα και τις επιπτώσεις του, αρνείται να υιοθετήσει πολιτικές που να αποσκοπούν σταθερά και μακροπρόθεσμα στην ουσιαστική αντιμετώπισή του και αντί αυτού, επιδιώκει να...
Ως προμετωπίδα της νέας συμφωνίας, φιγουράρει μια αδιέξοδη φιλολογία για τα αυτονόητα όπως: Ο καθορισμός της διαδικασίας ελέγχου για χορήγηση ασύλου, η ενίσχυση της FRONTEX και φυσικά η γνωστή φανφάρα περί της δήθεν «υποχρεωτικής αλληλεγγύης» μεταξύ των χωρών, για την αντιμετώπιση της πίεσης από τα μεταναστευτικά φορτία. Με δυο λόγια, αυτό που γίνεται ΚΑΙ αυτήν την φορά, όπως όλες τις προηγούμενες, δεν είναι παρά μια διαχείριση μίζερων πολιτικών που αυτοακυρώνονται στην πράξη, άλλοτε με εγκυκλίους που προσπαθούν να τετραγωνίσουν τον κύκλο αναφορικά με το σε ποιο σημείο της Ευρωπαϊκής επικράτειας εντοπίζεται ο απρόσκλητος «επενδυτής» (γεγονός που αυτομάτως τροποποιεί τον πολιτικό του προσδιορισμό και συνακόλουθα την διαχειριστική του μεταχείριση) και άλλοτε με την πολιτική των ισοδύναμων προστίμων τα οποία επιβάλλονται στις χώρες που αρνούνται να ανταποκριθούν στις «συμβατικές από την συμφωνία υποχρεώσεις τους».
- Καμία συζήτηση για τα βήματα και τις πολιτικές που θα πρέπει να υιοθετηθούν προκειμένου να οδηγήσουν στην σταδιακή απαλλαγή της Ευρώπης από το πρόβλημα…
- Κανένα χρονοδιάγραμμα που να αντιστοιχίζεται σε συνακόλουθες δέσμες μέτρων και πολιτικών ικανών να αποσυμφορήσουν την Ευρώπη από τον στραγγαλιστικό της εναγκαλισμό με την ανεξέλεγκτη Ισλαμική μετανάστευση. Και φυσικά…
- Καμία ρητή αναφορά στην Τουρκία, στον ρόλο της και κυρίως στις συνέπειες που θα υποστεί εάν συνεχίσει να υλοποιεί υβριδικές πολιτικές που αποσκοπούν στην πολυπαραμετρική αποσταθεροποίηση της Ευρώπης.
Κατά την άποψη του γράφοντος, η ανυπαρξία όλων των παραπάνω αναφορών ΚΑΙ στην νέα συμφωνία, ΔΕΝ προέκυψε εκ παραδρομής… ΔΕΝ συνιστά αμέλεια… Και φυσικά ΔΕΝ είναι κάτι που προβλέπεται να αντιμετωπιστεί με τις όποιες αναγκαίες τροποποιήσεις θα υιοθετηθούν στο άμεσο μέλλον.
Πολύ σύντομα θα αποδειχτεί και στο ευρύ κοινό (αφού σε ότι αφορά εμάς είμαστε ήδη πεπεισμένοι) ότι ΚΑΙ αυτή η συμφωνία, δεν είναι παρά ο φερετζές που επιστρατεύεται επικοινωιακά, για να συγκαλύψει το αποκρουστικό πρόσωπο ενός παράπλευρου πρωτοκόλλου το οποίο βρίσκεται σε ισχύ και ικανοποιεί πλήρως τους σχεδιασμούς των ισχυρών επιχειρηματικών κύκλων, που συνεχίζουν να επενδύουν στην κρεατομηχανή της λαθρομετανάστευσης, για την προσαρμογή των παραγωγικών δυνάμεων στο επίπλαστο αφήγημα της παραγωγικής και οικονομικής ανασύνταξης με κάθε κόστος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου