Νομίζω πως είναι επιβεβλημένο, εθνικά και πολιτικά, να αποκωδικοποιηθούν με νηφαλιότητα τα διαδραματισθέντα στην παραμεθόριο του Έβρου, διότι δεν έχουμε το δικαίωμα ούτε ως κοινωνία ούτε ως πολιτεία, να αφεθούμε στην λαγνεία του θεάματος και στο «γαμώτο» του θυμικού των πρώτων ημερών…
Η Ελλάδα στον Έβρο δέχεται επίθεση. Ασύμμετρη, ανήθικη αλλά σε κάθε περίπτωση επίθεση, η οποία είχε θεσμικό χορογράφο και ενορχηστρωτή με κρατική υπόσταση, και εργαλειοποιημένο αναλώσιμο τους μεταφερόμενους αλλοεθνείς, οι οποίοι έχουν τεθεί στην διάθεση του επιτιθέμενου και σε απόλυτη αφθονία.
Αυτή είναι μια εξέλιξη, η οποία προσδίδει σε αυτήν την επίθεση ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, που διαφοροποιούν θεμελιωδώς την θέση των εμπλεκομένων.
Για την επιτιθέμενη Τουρκία υπάρχει στόχος. Για την ακρίβεια υπάρχει ενότητα στόχων που συνδυάζεται με το εύρος και τους αποδέκτες των διεκδικήσεών της, και στο πλαίσιο αυτών των διεκδικήσεων, η Ελλάδα εργαλειοποιείται μεν στην στρατηγική της κλιμάκωσης των πιέσεων έναντι πάντων, αλλά την ίδια στιγμή διατηρεί στο ακέραιο την αυτοτέλειά της, ως διαρκής και επικαιροποιούμενος στόχος, από την τουρκική αναθεωρητική στρατηγική.
Για την επιτιθέμενη Τουρκία, δεν υπάρχει κόστος από τον τρόπο με τον οποίο κλιμακώνεται η επίθεση μέχρι αυτήν την στιγμή. Η υπερπληθώρα αλλοεθνών που είναι και οι ίδιοι πρόθυμοι να εργαλειοποιηθούν στο πλαίσιο των σχεδιασμών της, είναι μια εφεδρεία ανεξάντλητη, μια εφεδρεία γαλουχημένη με την κουλτούρα του πολέμου, μια εφεδρεία που...
ενώ στο πλαίσιο της εργαλειοποίησής της καθίσταται ιδιαιτέρως επιθετική και επικίνδυνη, διατηρεί ταυτόχρονα την ιδιότητα του αμάχου, και αυτό συνιστά μια πρόσθετη δυσκολία για την χώρα μας.
Για την επιτιθέμενη Τουρκία δεν υπάρχει κόστος, επιπροσθέτως διότι αυτή η εφεδρεία, δεν ανήκει στον εθνικό της κορμό και δεν είναι ενδεδυμένη με την στολή των ενόπλων της δυνάμεων. Κάθε επιτυχία σε βάρος της χώρας μας που μπορεί να καταγράψει με τις «επιθέσεις» της αυτή η εφεδρεία, πιστώνεται ως επιτυχία του τουρκικού σχεδιασμού. Κάθε αποτυχία στα γιουρούσια της, δεν την χρεώνεται η επίσημη Τουρκία. Κάθε θύμα που μπορεί να προκύψει από αυτόν τον επιτιθέμενο συρφετό, για την Τουρκία περνά στα αζήτητα, ενώ την ίδια στιγμή εργαλειοποιείται ΚΑΙ από την Τουρκία αλλά ΚΑΙ από την Διεθνή κοινότητα των υποκριτών, για να στηλιτεύεται η αυτονόητη στάση της χώρας μας.
Για την επιτιθέμενη Τουρκία, δεν υπάρχει κούραση των επιτελείων και των ενόπλων της δυνάμεων όσο διαρκούν αυτές οι ιδιότυπες επιχειρήσεις των αφιονισμένων «αμάχων». Ενώ την ίδια στιγμή για την Ελλάδα, η κατατριβή των δυνάμεών της, είναι μέρος της υβριδικής αυτής επιχείρησης, και τα τουρκικά «ήξεις αφήξεις» την υπηρετούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Η επιτυχημένη ανάσχεση που καταγράφεται μέχρι αυτήν την στιγμή, δεν πρέπει να οδηγεί σε εφησυχασμό και κυρίως δεν πρέπει να τροφοδοτεί λαθεμένα συμπεράσματα αναφορικά με την έκβαση των εξελίξεων.
Εννοείται πως δεν υπάρχουν περιθώρια για επιπόλαια αξιολόγηση των όποιων δηλώσεων και ερμαφρόδιτων τοποθετήσεων του Ερντογάν, που ακούγονται κατά την διάρκεια της σημερινής ευρωπαϊκής του πασαρέλας.
- Πριν απ’ όλα γιατί το σχέδιο αυτής της ασύμμετρης και ανήθικης επίθεσης που δέχεται η χώρα μας, έχει μόλις τεθεί σε εφαρμογή, και όσοι πιστεύουν ότι ναυάγησε εν τη γενέσει του και ανεστάλη, θα διαψευστούν σύντομα από τα ίδια τα γεγονότα.
- Δεύτερον γιατί παρά τα όποια φραστικά ταρατατζούμ και την φτηνή εξαγορά συνειδήσεων με τα 700 μύρια, επί της ουσίας απέναντι σε αυτήν την επίθεση η Ελλάδα είναι απελπιστικά μόνη. Οι Ευρωπαίοι απλώς βαλτώνουν στις αυταπάτες και στην ατολμία τους, με την Γερμανία να σύρει το άρμα των ευρωπαϊκών αποφάσεων στα μονοπάτια του παραδοσιακού τυχοδιωκτισμού που γνωρίζει καλά την περπατησιά τους, και με τους Αμερικανούς να προσεγγίζουν με εντελώς διαφορετικό μάτι τις εξελίξεις.
- Τρίτον γιατί ούτε ο Ερντογάν «τελείωσε» όπως πολλοί σπεύδουν να προεξοφλήσουν, ούτε ο σχεδιασμός της ασύμμετρης επίθεσης σε βάρος της χώρας μας ναυάγησε και ουδείς φυσικά σπεύδει να τον αποσύρει. Και για να γίνουμε σαφέστεροι…
Όσοι βιάζονται να θεωρήσουν ήδη τελειωμένο τον Ερντογάν, καλό είναι να έχουν υπ’ όψιν τους, ότι αυτός που θα τον διαδεχτεί, δεν θα έχει να διαχειριστεί μια ίδια και αμετάβλητη Τουρκία. Θα παραλάβει και θα διαχειριστεί ΕΙΤΕ μια Τουρκία ακρωτηριασμένη και ως εκ τούτου καταφανώς αποδυναμωμένη, ΕΙΤΕ μια Τουρκία που θα έχει υλοποιήσει μέρος του επιθετικού της αναθεωρητισμού και θα έχει διευρύνει υπολογίσιμα το γεωπολιτικό της αποτύπωμα.
Με αυτήν την ιστορική πρόκληση βρίσκεται αντιμέτωπη η Τουρκία στην εποχή των μεγάλων γεωστρατηγικών συγκρούσεων και ανακατατάξεων που βρίσκονται σε εξέλιξη.
Και αυτή η ιστορική πρόκληση, αφορά στην Τουρκία συνολικά ως γεωπολιτικό δρώντα και όχι τον Ερντογάν ως ηγέτη που διαχειρίζεται φιλόδοξα και επιθετικά την υλοποίηση αυτής της πρόκλησης...
Όποιος λοιπόν βλέπει συγκεκριμένες κινήσεις που να προδιαγράφουν ακρωτηριασμό, ας τις υποδείξει και σε μας τους αφελείς που επιμένουμε να μην τις διακρίουμε, διαφορετικά είναι προτιμότερο να σωπάσει...
Σε ότι αφορά τώρα τις εξελίξεις των τελευταίων 24ώρων...
Θα είναι εγκληματικό να εφησυχάσουμε και αυτό το δηλώνουμε με τρόπο απόλυτο και κατηγορηματικό. Ο Ερντογάν δεν απομακρύνει τους λαθρομετανάστες από την παραμεθόριο, οδηγώντας σε ναυάγιο το βρώμικο όσο και ανήθικο σχέδιό του. Τους παρκάρει στην ευρύτερη περιοχή της Ανδριανούπολης και αυτό σημαίνει πως εργαλειοποιεί την μόνιμη παρουσία τους έτι περαιτέρω, ενώ ταυτόχρονα προετοιμάζει δραστικές παρεμβάσεις στον μηχανισμό που τους ενεργοποιεί. Από την άποψη αυτή...
Αντί να πανηγυρίζουμε για το δίκιο και την αντοχή μας που προβάλλεται μέσα από το σόου των καμερών στις Καστανιές, καλό θα είναι να επικεντρώσουμε την προσοχή μας σε τρία κρίσιμης σημασίας ζητήματα...
- Α. Ο ελληνικός μηχανισμός και οι δυνάμεις ανάσχεσης εισέρχονται σε μια μακρά περίοδο επιχειρησιακής κατατριβής και η αντιμετώπιση αυτής της εξέλιξης, απαιτεί επαναπροσδιορισμό ενός συνολικότερου σχεδίου παρουσίας και στοχευμένης δράσης, διαφορετικά η χώρα θα πληρώσει πάρα πολύ ακριβά την οποιαδήποτε αναβλητικότητα ή ολιγωρία. Η ασύμμετρη χρησιμοποίηση των παρκαρισμένων λαθρομεταναστών που εργαλειοποιήθηκαν αμετάκλητα, σημαίνει πως για την Τουρκία όλη αυτή η επιχείρηση μεταλλάσσεται και επικαιροποιείται κατά το δοκούν, χωρίς να έχει απολύτως κανένα κόστος για την ίδια...
- Β. Η συνέχιση της ανεξέλεγκτης δράσης του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή, το δίκτυο πρακτόρων και τουρκοπροσκυνημένων που έχει θέσει στην δούλεψή του σε ολόκληρη την Θράκη, ενδέχεται να ενεργοποιήσουν περίεργες οσμώσεις και δυναμική ριζοσπαστικοποίησης σε τμήματα του πληθυσμού, και αυτό είναι μια πιθανή εξέλιξη που πρέπει πάση θυσία να αποφευχθεί, γιατί θα λειτουργήσει σωρευτικά και θα επιβαρύνει συνολικά την όλη κατάσταση σε ολόκληρη την περιοχή.
- Γ. Η επιλογή της Ελλάδας να «φυτέψει» τους συλληφθέντες λαθρομετανάστες σε καταυλισμό των Σερρών, είναι μια λάθος επιλογή που πολλαπλασιάζει την σημασία των επιπτώσεων μιας ασύμμετρης δράσης. Η επίκληση της προοπτικής της απέλασής τους, είναι μια ψεύτικη επίκληση που θα επιβαρύνει την περιοχή με ένα ακόμη επικίνδυνο τετελεσμένο.
Από την άλλη μεριά, η απροκάλυπτη κλιμάκωση των τελευταίων ωρών με την εμπλοκή και τουρκικών στρατιωτικών οχημάτων νκαι δυνάμεων της στρατοχωροφυλακής, θα έπρεπε μεταξύ άλλων να αξιοποιηθεί για αντίστοιχη κλιμάκωση της αναγκαίας επιθετικής απάντησης εκ μέρους της Ελλάδος. Μέρος αυτής της απάντησης, είναι και η αναστολή λειτουργίας του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή, αλλά και η άμεση απέλαση του Τούρκου πρέσβη. Μέρος αυτής της απάντησης, θα ήταν και σειρά διπλωματικοπολιτικών πρωτοβουλιών που δυστυχώς δεν ανελήφθησαν, και αυτό συνιστά μια πολύ αρνητική παρακαταθήκη ΚΑΙ έναντι των «συμμάχων» μας. Όλα τα παραπάνω…
- Θα συνιστούσαν την οφειλόμενη ηχηρή απάντηση απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα...
- Θα αποτελούσαν μια σαφέστατη επίδειξη αδιαπραγμάτευτης αποφασιστικότητας εκ μέρους του Ελληνικού κράτους. Και ταυτόχρονα...
- Θα διατύπωναν ένα κρίσιμο μήνυμα με πολλαπλούς αποδέκτες που όφειλε να εκπέμψει η χώρα μας, και δυστυχώς η δουλοπρεπής στάση της πολιτικής της ηγεσίας δεν της επέτρεψε να το εκπέμψει...
Στο εσωτερικό μέτωπο τώρα...
Τα πράγματα δεν εξελίσσονται με τον ενδεδειγμένο τρόπο, και σε κάθε περίπτωση δεν αντιστοιχίζονται με την σοβαρότητα των εξελίξεων, τουλάχιστον σε ότι αφορά στο μέτρο της ευθύνης με το οποίο προσεγγίζουν τις εξελίξεις, οι συνιστώσες του πολιτικού συστήματος.
- Διαχρονικές εμμονές παραμένουν σε ισχύ… Επικίνδυνες ιδεοληψίες συνεχίζουν να δηλητηριάζουν τμήματα της Ελληνικής κοινωνίας… Οι εκδηλώσεις ενδιαφέροντος και τα πατριωτικά συναισθήματα απλών καθημερινών ανθρώπων, στηλιτεύονται και στοχοποιούνται με περισσή ανευθυνότητα.
- Πολιτικά αλλά και πρώην κυβερνητικά στελέχη επέδειξαν μια απαράδεκτη και εθνικά επικίνδυνη τάση προσεταιρισμού και αναπαραγωγής της συκοφαντικής και απαράδεκτης επιχειρηματολογίας της απέναντι πλευράς… Ενώ οι γνωστοί περιθωριακοί κύκλοι, συνεπικουρούμενοι από την ανοχή όλων των παραπάνω, συνεχίζουν τις άθλιες πρωτοβουλίες τους, τα άθλια συνθήματά τους, την βρώμικη προσπάθεια διχασμού του λαού και κατασυκοφάντησης της χώρας.
- Και βεβαίως, η γνωστή απαράδεκτη προσέγγιση του λαθρομεταναστευτικού, που αποσπά τεχνηέντως την ουμανιστική του παράμετρο από την στρατηγική εργαλειοποίησή του, οδηγεί σε απίθανες όσο και απαράδεκτες πολιτικές συμπεριφορές που ελέγχονται όχι μονάχα για την ανευθυνότητά τους, αλλά ακόμη και για την ίδια την σκοπιμότητά τους σε τελευταία ανάλυση.
Όλα τα παραπάνω, δεν συνθέτουν την εικόνα μιας χώρας της οποίας ο πολιτικός κόσμος συναισθάνεται την σοβαρότητα των εξελίξεων και συνειδητοποιεί το μέγεθος της ευθύνης του έναντι της Ελληνικής κοινωνίας.
Συνθέτουν πολιτικές στάσεις και συμπεριφορές, αποσπασμένες πλήρως από την κρισιμότητα της περιόδου, οι οποίες τροφοδοτούν και αναπαράγουν εμμονές, ιδεοληψίες και μικρότητες, ενισχύοντας φαινόμενα διχασμού, κοινωνικής αντιπαλότητας, πρωτοφανούς νοσηρότητας και παράλυσης μέσα στην κοινωνία.
Η χώρα δεν μπορεί να βαδίσει κοιτώντας κατάματα τις μεγάλες προκλήσεις που είναι μπροστά, πυροβολώντας τα πόδια της, ενοχοποιώντας τον εαυτό της, και με τα αυτοκτονικά σύνδρομα νοσηρών εγκεφάλων να στοχοποιούν και να καταχεριάζουν τις αυθεντικές αντιδράσεις των πολιτών που νοιάζονται για όλα όσα διαφαίνεται πως θα συνθέσουν την εικόνα της επόμενης μέρας.
Οι πολίτες προφανώς αντιλαμβάνονται και έχουν την δυνατότητα να περιθωριοποιήσουν αυτές τις ανεύθυνες όσο και επικίνδυνες πρακτικές, και τους φορείς που τις αναπαράγουν.
Ωστόσο η αντιμετώπιση αυτής της επικίνδυνης πέμπτης φάλαγγας, θα πρέπει επιτέλους να προσλάβει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, με συγκεκριμένες πολιτικές και θεσμικές πρωτοβουλίες, και αυτή η ευθύνη είναι πρωτίστως ευθύνη κυβερνητική.
Στο όνομα καμίας «μη σύγκρουσης» δεν επιτρέπεται να συνεχίζεται ανεμπόδιστα η πρακτική της φθοράς και του κοινωνικού διχασμού και της προκλητικής εθνικής υπονόμευσης σε αυτήν την κρίσιμη ιστορική συγκυρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου