Το πολιτικό κεφάλαιο του Μητσοτάκη, επί της ουσίας έχει ήδη αναλωθεί. Ενώ στο περιβάλλον αυτής της ιδιότυπα απολυταρχικού χαρακτήρα σχέσης που διατηρεί με το κόμμα του, συντηρώντας και ανατροφοδοτώντας ακραία δομικά και φυσιογνωμικά εκφυλιστικά φαινόμενα στο εσωτερικό του, καταγράφεται μια εξόχως ανταγωνιστική, αντιφατική αλλά και αδιέξοδη, μια φαύλη και κυρίως μια αυτοκαταστροφική πολιτική δυναμική, την οποία δεν μπορούμε και σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε…
Από την μια μεριά, στην ηγεσία του κυβερνητικού κόμματος και δυστυχώς και στην πρωθυπουργία της χώρας, βρίσκεται ένας πολιτικός άνδρας ανίκανος, εμπαθής, φοβικός, συμβιβασμένος με όλα όσα δεν θα έπρεπε να είναι και εν τέλει πλήρως αναντίστοιχος με τις απαιτήσεις της εποχής, αλλά και παντελώς ακατάλληλος να διαχειριστεί τις κρίσιμες προκλήσεις με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπη η χώρα…
Ένας πολιτικός απολύτως προβλέψιμος, απολύτως χειραγωγούμενος, απολύτως επιρρεπής στην διαχείριση – με κάθε κόστος – των προτεραιοτήτων της προσωπικής του ατζέντας, ή οποία βρίσκεται σε απόλυτη διάσταση με την ατζέντα των εθνικών μας προτεραιοτήτων…
Ένας πολιτικός ο οποίος στα χρόνια της πρωθυπουργίας του, ροκάνισε και συνεχίζει να ροκανίζει με τους ανεύθυνους, απερίσκεπτους και καιροσκοπικούς χειρισμούς του, κρίσιμο γεωπολιτικό κεφάλαιο της χώρας. Την απαξίωσε διεθνώς, ευθύνεται προσωπικά για την ουσιαστική περιθωριοποίηση και την δραματική υποβάθμιση της βαρύτητας του λόγου της σε όλα τα διεθνή φόρα, αχρήστεψε με τις φαύλες επιλογές και τους εθνικά ανεύθυνους προσωπικούς χειρισμούς του, σημαντικές ευκαιρίες που δόθηκαν και που η στοχευμένη αξιοποίησή τους, θα μπορούσε να πυροδοτήσει την δυναμική αναβάθμιση του ρόλου της αλλά και ευρύτερα της περιφερειακής της θέσης.
Αυτός ο πολιτικός που, κατά την εμφάνισή του, πλασαρίστηκε από συγκεκριμένα κέντρα τα οποία τον στήριξαν, ως το μεγάλο asset της παράταξής του και της χώρας, εξελίχτηκε σύντομα σε μια φαιδρή και πλήρως απαξιωμένη παρουσία στην διεθνή σκηνή, σε επικίνδυνη μαύρη τρύπα που...
